Een nieuwe muur

Niet om tegen aan te lopen,of om doorheen te gaan..nee, een oude muur wordt voorzien van een prachtige tekening/schildering.
Enige maanden geleden had ik op de weglog een foto geplaatst van de autiklas. Jodi, een dochter van goede vrienden had dat gezien, en vond het eigenlijk ”maar niks”. Zij kwam toen met het voorstel om deze muur in een ander jasje te steken. En dat wilde zij dan komen doen!!!!
Wat vond ik van het idee, en kon ik vragen of de directeur van de school, de 2 leerkrachten het ook leuk zouden vinden.
Ik vond het hartstikke leuk, en de anderen waren ook enthousiast. Dus verdere plannen maken. Wanneer komt het het beste uit, en wat zou er op de muur moeten verschijnen. Dat laatste aan de leerkrachten gevraagd, en zij zouden een “zee landschap” wel mooi vinden. Deze wens naar Jodi teruggespeeld en later kwam zij met een prachtige opzet.
Zij stelde voor 13 oktober naar Tak te komen, en dan de 14e te beginnen. Dat kwam prima uit, daar de kinderen vakantie hebben, en er dus alle ruimte was om het project uit te werken. Ik moet er wel bij vertellen dat het om een grote muur gaat!
Om er voor te zorgen, dat zij de goede verf had, stuurde Jodi de door haar gekochte verf naar mij op. En wonderwel zonder problemen waren de 2 dozen aan gekomen.
Alle voorbereidingen dus perfect geregeld.
Een paar weken voor zij naar hier zou komen vroeg zij,of het goed was dat een vriend van haar, die zij had ontmoet tijdens haar reis door Nieuw Zeeland ook mee zou komen. Natuurlijk geen probleem, en zo kwamen Jodi en Amid maandag 13 oktober in Tak aan.
Zij zouden verblijven in het Viang Tak hotel, waar ik inmiddels bijna “kind aan huis ben”
De reis vanuit Bangkok was goed verlopen, slechts 7 uur! Dat heb ik wel eens anders mee gemaakt………
Het was voor mij hartstikke leuk om na een lange tijd weer een bekende in Tak te verwelkomen.
Die avond de plannen voor de komende dagen gemaakt. Ik zou Jodi en Amid ‘s ochtends van het hotel ophalen, en dan gezamenlijk naar de school wandelen. Dat is geen grote afstand, ongeveer 1 km. En daar zouden zij dan hun gang kunnen gaan.
Ze hadden al een duidelijk beeld van hoe zij het zouden aanpakken, dus dat maakt het allemaal iets gemakkelijker.
Eerst de wand wit schilderen, maar gezien de staat van die wand moest dat wel 2 keer gebeuren. Daarna zou Jodi de tekeningen opzetten en tenslotte moest alles dan ingekleurd worden. Een heel karwei!!!
Elke ochtend ging ik met hen mee, en rond lunchtijd was ik er ook weer om samen de lunch te nuttigen. De eerste dag nog naar de markt, de directeur van de school, die elke dag even komt kijken, bracht ons er heen! Een heel aardige vent!!
De andere dagen namen de 2 leerkrachten van de autiklas de zorg over. In de ochtend gaven zij fruit, en drinken. En ook de lunch werd door hen gekocht. Aardige meiden!
Wij spraken dan rond half 7 weer af om met elkaar te eten. Dat kon in het hotel,ook gedaan, maar naar de markt is natuurlijk veel gezelliger. Dat hebben we dan ook vaak gedaan. Het eten is heerlijk en als je dan buiten kunt zitten, is dat helemaal prachtig. En uiteraard veel gesproken, in het Nederlands en Engels, want Amid komt uit Israel. En dan komen veel onderwerpen op tafel. Voor mij heerlijk om niet na te hoeven denken wat ik zeg.
Het werk is nog niet af, dus zij zullen volgende week ook nog verder gaan.
Vervelend was het, dat Jodi zich zaterdag niet lekker voelde, en daarom ook niet verder is gegaan,wat zij wel van plan was. Maar dan is het verstandig even rust te nemen!
Wanneer het voltooid is konden zij nog niet zeggen. Dat wachten we maar af.

Ik wens iedereen die de komende week vakantie heeft, veel plezier!

Wim