Khun Poem Foundation

Het begin van de week stond in het teken van veel voorbereidingen voor de ceremonie, die verband houdt met "De Khun Poem Foundation". Deze ceremonie vond afgelopen woensdag plaats.
Deze foundation is opgericht na de Tsunami van december 2004. Tijdens deze Tsunami is de zoon (bekend als Khun Poem) van de oudste dochter van de huidige koning om het leven gekomen.
Deze prinses, leefde met haar gezin (3 kinderen) in Amerika tot 2001. In 1983 is Khun Poem geboren. Hij was
autistisch.
Door met een Amerikaan te trouwen deed de prinses ook afstand van de troon. Na haar echtscheiding verhuisde zij met haar kinderen naar Thailand.
Deze foundation ondersteund ouders met autistische kinderen, maar ook ouders met gehandicapte kinderen en kinderen met het down syndroom.
Er waren die woensdag ongeveer 40 kinderen met hun ouders uitgenodigd om een geldbedrag in ontvangst te nemen. Ook waren er een aantal scholen, die kinderen met een handicap opvangen en begeleiden, aanwezig om ook een geldbedrag in ontvangst te nemen. Dat bedrag kunnen zij dan ten gunste laten komen voor die kinderen.Zij kunnen bijv. materialen aanschaffen, of bepaalde software kopen.
Om dit alles uit te reiken was de belangrijkste man van de provincie Tak (nee, dat ben ik nog niet), een soort gouverneur aanwezig.En uiteraard waren er een aantal genodigden uit het onderwijs en ge handicapten organisaties.
De ouders en hun kinderen waren in de loop van de ochtend aangekomen. Velen hadden toen al een behoorlijke reis achter de rug, want de provincie Tak is groot. Het is de 4e provincie van Thailand.En er zijn er hier 76!
Na een korte introductie was er een pauze en aansluitend de lunch. Die is hier ook al redelijk vroeg; rond 11.30 uur. Rond 12.30 uur begon men met het uitrieken van alle enveloppes, na uiteraard opening handelingen door de gouverneur en een
korte toespraak van hem.
Rond 14.00 uur was alles achter de rug en kon iedereen weer naar huis.
Voor mijn collega's, en mij betekende dat wij alles wat er de dagen ervoor neergezet was ook weer opgeruimd moest worden. En dat was veel! En sommige attributen waren zwaar.Met velen moesten sommige zware zaken naar beneden gesjouwd worden. En dat alles met de hand.
Er was geen mogelijkheid om dit alles een dag later te doen,omdat er toen een reis naar de provincie Nan op het programma stond. Eerst dacht ik nog voor 1 dag,maar Kasem maakte mij duidelijk dat het om 3 dagen ging. Daar heb ik toen voor bedankt. Die woensdagochtend bij het verslepen van spullen kreeg ik last van mijn bovenrug. Gelukkig viel het achteraf mee, maar ik had geen zin om uren in een auto te moeten zitten. Nu kon ik mijn eigen gang gaan, en dat was wel zo prettig!

De demonstraties in Bangkok zijn deze week zoals jullie misschien wel gehoord of gelezen hebben behoorlijk uit de hand gelopen. De politie heeft een van de leiders van de demonstraties gearresteerd, en heeft gewelddadig opgetreden. Er schijnt ook met rubberkogels op de demonstranten geschoten te zijn. Ik heb een aantal foto's in de krant gezien, en daar wordt je niet vrolijk van. Gelukkig is het de laatste dagen weer rustiger.De nieuwe premier, een zwager van de door velen vervloekte Taksin, schijnt zijn toevlucht elders te hebben genomen.
Hier in Tak en ook in de rest van het land is het rustig. Dit alles speelt zich af in en rond de parlementsgebouwen in Bangkok.

Velen van jullie kennen mijn "telefoongedrag" wel een beetje. Afgelopen vrijdag zat ik met Nooy, een van de buren, vor het huis te eten, toen mijn mobile telefoon ging.Het is al heel wat dat ie aan stond! Veelal vergeet ik dat, maar dat maakt mij ook niet veel uit.
Nooy zegt:"Wim je telefoon gaat." Ik zeg, ach dat is niet belangrijk, het eten is veeel belangrijker. Waarop zij zegt:"Nou, jij bent ook geen Thai, want die nemen direct de telefoon op enl aten het eten voor wat het is." Ik zeg tegen haar dat ik dat weet en daarom ook geen Thai ben!
Dus............ als jullie mij proberen te bellen en er wordt niet opgenomen, ben ik waarschijnlijk aan het eten!!

Ik wens jullie een rustige week.

Wim