Afscheid......
Door: wim epskamp
08 Augustus 2010 | Nederland, Amsterdam
Zondagmiddag j.l. zat ik mijn lessen voor de maandag door te nemen. Komt Nooy naar binnen en vraagt of ik tijd heb om Ning te helpen met een sollicitatiebrief. Ik had wel tijd. Zij moest een brief in het Thai en Engels opsturen, en wilde van mij weten of de Engelse brief goed was. Nog een geluk dat ze niet om de Thaise brief vroeg!!!!
Ik dacht nog even, dat is zo gebeurd, maar het nam wel wat tijd in beslag. Wat is namelijk het geval. Als je Thai bijna letterlijk in het Engels gaat vertalen, krijg je wat kromme zinnen. En van sommige begreep ik niet precies waar het over ging. Er over gesproken, dat werd al iets duidelijker. Maar nog niet alles was zoals het moest zijn. Op mijn vraag of er ook een Thai versie was, zei ze dat ze die wel even zou halen. Toen alles nog eens doorgenomen en uitgelegd en uiteindelijk kwamen we tot een mooie versie.
Was toch wel bijzonder dat iemand mij dit vraagt. Ook mooi dat het lukt en ik hoop dat ze succes zal hebben.
Het eerste afscheidsmaal had ik later die zondag. Kasem belde mij en vroeg of ik met hem wilde gaan eten. Hij was de komende week weg en zou pas maandag 9 augustus weer terug in Tak zijn. Natuurlijk vond ik dat een leuk idee. Heerlijk gegeten en gezellig zitten praten over van alles en nog wat. Ik zal hem nog wel dinsdag even zien als hij de beloofde fiets komt ophalen.
Deze week ook de laatste lessen gegeven. Toen ik maandag van de “Mai Ngaam” school naar huis ging vroegen de leerkrachten of ik ook dinsdagmiddag bij hen wilde ……mee eten ( ja, ik kan er ook niets aan doen). En aangezien dat altijd gezellig is ( ik doe dat alle maandagen), was het geen probleem om aan te geven dat ik dat heel leuk vond. Dus in plaats van eerst eten en dan fietsen, nu eerst fietsen en dan eten. Er stond weer veel op tafel, maar dat weten jullie inmiddels wel…… en lekker, ook dat is bekend. Kortom het was gezellig. Voor de kinderen met het middagprogramma beginnen, verzamelen zij altijd in een ruimte om gezamenlijk de middag te openen. Nu dus ook en ik werd er bij uitgenodigd. Ik mocht een prachtig shirt in ontvangt nemen, en kreeg prachtige foto’s van de kinderen en sommige activiteiten. Waardevolle herinneringen.
Na een bedankwoordje van mij en het overhandigen van een klein souveniertje voor de school met een bedankkaart( in het Thai), de laatste lessen……
Tijdens de les met groep 6, het laatste uur, kwamen 3 supervisors van het onderwijs weer even kijken. Ik had hen ongeveer 2 maanden geleden ontmoet op de Pamamuangschool, en toen al even met hen gesproken. Nu, aan het eind van de dag zaten zij met de leerkrachten te praten en vroegen of ik er bij wilde komen zitten.
Er ontstond een mooi gesprek over verschillen in onderwijs Nederland-Thailand. Over hoe ik dacht over bepaalde ontwikkelingen hier, wat hun werk was, en wat te doen om het niveau omhoog te tillen. En dat allemaal in het Thai.
Het gaf mij een prima gevoel om het op deze school zo af te sluiten.
Woensdag was de laatste dag op de Pamamuangschool. Hier kreeg ik van veel kinderen een kaart waarop ze mij een veilige reis wensten en bedankten voor de lessen. Aangezien de directrice de gehele week afwezig was (op cursus) heb ik afgesproken dinsdagmorgen nog even langs te komen om van iedereen afscheid te nemen.
Donderdagavond een afscheidsetentje met vrienden. Een aantal werken bij de tijdschriftenwinkel. Zij hadden voor een volle tafel gezorgd: ook met fruit en iets toe.
Niet te vertellen dat dat ook weer heel gezellig was en …..lekker.
Ook vrijdagavond weer met andere vrienden gegeten. Heerlijk en gezellig. Een van hen komt uit Birma, het huidige Myanmar. Zij is Karen( en van de vele bevolkingsgroepen in Myanmar) en leeft met en aantal familieleden al vele jaren in Tak. Zij vertelde dat zij volgend jaar naar huis terug gaat, samen met die familieleden. Zij gaat weer terug naar haar vader en moeder, die zij erg mist.
Zij vertelde wat haar daar te wachten staat, over het leven daar, over de onderdrukking door de Birmezen, die willekeurig Karen mensen afschieten, geen eigen mening mogen hebben, alles inpikken wat zij hebben opgebouwd. Geen voorzieningen als elektriciteit en waterleidingen. Eén grote onzekerheid.
Er ontstond een zeer interessant gesprek en ik had maar één gedachte: “wat heb ik toch een mooi en gelukkig leven, te gaan en staan waar ik wil, zo veel vrijheid!”
Dat heb ik haar ook verteld en ze kon zich dat heel goed indenken. Maar toch terug willen naar haar vader en moeder, hoewel ze zegt hier in Thailand een heel goed leven te hebben.
Iedereen aan wie ik vertelde dat ik vertrek, vraagt direct:” je komt toch wel terug!”
Ja, dat wel maar dan op vakantie en wanneer……dat weet niemand nog.
En zo komt er een eind aan deze tocht. De volgende week de laatste etentjes, die staan al gepland, het verdelen van de spullen, het inpakken van de rest, nog een bezoek aan de Pamamuangschool en het Special Education Center, waar het ooit allemaal begonnen is, en op stap: Tak-Bangkok-Amsterdam.
Ik weet niet hoeveel verhalen het geworden zijn, ik heb ze niet geteld, maar wel met véél plezier geschreven en met nog meer plezier beleefd.
Ik zal vrienden missen, hun leefgewoonten, hun gastvrijheid, hun betrokkenheid bij mij, de collega’s en de kinderen, zowel van school als hier uit de buurt.
Het leven hier heeft mij een fantastische ervaring opgeleverd en ik weet dat ik hier, net als in Nederland, altijd weer welkom ben om terug te komen. Als dat niet mooi is………….
De Boeddhistische wijsheid:
Niets gaat verloren:
alles gaat over in andere vormen.
Wim
Bij de foto’s: ……afscheid…….
-
08 Augustus 2010 - 06:44
Nel Van Duivenbode:
Lieve Wim,
Wat een waardevol afscheid! Een goede reis terug, ik ga je verslagen erg missen.
Een lieve groet,
Nel
-
08 Augustus 2010 - 16:20
Karin:
Dag Wim,
heel veel succes met loslaten, afronden en (na)genieten!
K -
08 Augustus 2010 - 16:21
Karin:
Het was bijzonder je te mogen lezen... -
08 Augustus 2010 - 17:22
Ben:
Hoi Wim,
Hoewel je een hoofd vol herinneringen meeneemt is het toch ook jammer dat je al die vrienden, kennissen, collega's, leerlingen etc etc vaarwel moet zeggen.
Voor mij leuk een paar bekende gezichten op de foto's terug te zien. Doe de buurtjes de groeten en wens ze veel suc6 met de lottelie, wie weet brengt het afscheid van jou een mooie prijs om het leed wat te verzachten.
Sterkte de laatste dagen en alvast een behouden terugreis,
groetjes,
Ben -
08 Augustus 2010 - 18:44
Klazien:
Hoi Wim,
Wat een mooi afscheid. Het zal wel even moeilijk zijn voor je om alles achter te laten en om hier weer een nieuw leventje op te bouwen.
Maar dat gaat ook weer lukken.
Ik wens je nog een paar mooie dagen en doe iedereen de groeten van mij en Leif.
Tot gauw.
Liefs, Klazien. -
09 Augustus 2010 - 13:07
Jeannette:
Nou Wim, daar ga je, tot donderdag, wat een gek idee!
groetjes, Jeannette -
09 Augustus 2010 - 20:01
Sylvia:
ThaaI Wim,
wat een leuke foto's van jou erbij.
Ik zal die ook gaan missen, maar iki hoop je op Facebook of op Hyves terug te kunnen zien...als je je opgeeft straks, als je thuis komt, kunnen wij ook "vrienden" worden...ook al zijn we dat allang..haha.
Wat zul je het lekkere en vele eten daar gaan missen, hier in NL.
goede reis, naar lekker koel koeienrijk Holland!
liefs van Syl. -
23 Oktober 2010 - 14:15
Roelof Olthof:
Hallo Wim,
Je bent weer thuis uit Thailand. We kregen de World Runners nieuwsbrief terug gestuurd? misschien ben je verhuist?
We hebben je volgende adres: Beemsterstraat 60 in Hoofddorp.
Zou je het goede adres en gegevens kunnen mailen naar roelof.olthof@home.nl
Met vriendelijke groet,
Roelof Olthof
Stichting World Runners
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
