Verhuizing begonnen....Phitsanulok....

Nee, denk nu niet Wim gaat verhuizen naar Phitsanulok. Dat is niet het geval. Toen ik echter afgelopen maandag aan de meeste van de fietsclub vertelde,dat ik over korte tijd naar Nederland terug zou gaan, vroeg Tee Laek waar ik eventueel nog naar toe wilde. Tja, dat is me wat….
Uiteindelijk kwamen we uit op Phitsanulok en zoals jullie allemaal weten ligt dat op 140 km. van Tak. Dat zou een aardige fietstocht worden. We zouden heen fietsen, daar een museum bezoeken en dan met auto’s terug gaan naar Tak. Alles prima geregeld. Ook had ik aangegeven dinsdagavond met de groep mee te fietsen. Dat ging niet door vanwege de hevige regenval. En dat bleef de rest van de week het geval. Vrijdagavond maar eens informeren of we nog zouden gaan, want eerlijk gezegd had ik niet veel zin om een dag in de regen te rijden. Natuurlijk gaan we, en het zou morgen droog blijven…….
Aangezien er inmiddels 10 mannen zich hadden aangemeld om mee te gaan, had ik zoiets van, ach laten we het maar proberen, we zien wel.
Om 6 uur verzamelen en het zag er inderdaad goed uit! Het was zelfs aangenaam weer om te starten. Via Sukhothai ging de weg naar Phitsalulok. Natuurlijk werd er niet vergeten om de innerlijke mens te sterken, en af een toe een pauze om water en drinken te kopen. Het werd wel warmer in de loop van de dag, maar met wat wind tegen was dat voor mij geen probleem.
Wat deze keer zo mooi was, de groep bleef bijelkaar. We konden alle tien het tempo goed volgen, en af en toe ging het best pittig. Ik heb weleens meegemaakt dat er een behoorlijk tempoverschil zat in de groep en dan ontstaan er allemaal kleinere groepen. Dan was dit toch leuker.
Op ongeveer 15 km. voor Phitsanulok, was er een jongen, had Phitsanulok-Sukhothai v.v. gefietst, die ons de weg naar het museum wees.
In dit folkloristisch museum kreeg je en goed beeld van de voorwerpen, die vroeger werden gebruikt in de noordelijke provincies. Een man was er mee begonnen omdat hij vond dat deze culturele en historische voorwerpen niet verloren mochten gaan. Het museum ziet er prachtig uit, mooi aangelegd en nog voldoende zaken in opslag om te laten zien.
Tijdens de rondleiding werden er ook voorwerpen laten zien, die gebruikt werden om dieren zoals slangen, vogels en muizen te vangen. Bij het zien van de “muizenval” moest ik onwillekeurig denken aan de sketch van Dorus over de muizenvallen, muizentrappetjes, muizenkooien. Deze leek er sprekend op.
Inmiddels waren er een aantal vrouwen van medefietsers aangekomen om ons op te halen. Een auto was voorzien van rekken, zodat alle fietsen weer gezond terug konden. En de fietsers natuurlijk ook!
Na nog een afsluitende maaltijd terug naar Tak. Voor het eerst sinds lange tijd weer zo’n lange afstand gefietst….moe….en genoten.
Zoals ik al schreef veel regen afgelopen week. Als ik wilde lopen was dat echt tussen de buien door, want in die hoosbuien lopen is niet leuk.
Donderdag was het weer het geval, droog, er op uit… Ik zou een rondje van ongeveer 14 km. lopen. Na ongeveer 4 km. zie ik iemand nog staan schuilen, ik passeer haar en even later komt ze op de brommer naast me rijden. Natuurlijk de gebruikelijke vragen, ik had ook al aangegeven dat ik binnenkort naar Nederland terug zou gaan, maar ze vroeg toch nog of ik geen zin in een afspraakje had. Tja, daar loop je dan….en aangegeven dat ik al veel afspraken had……..Dus veel blijven lopen om aan afspraken te komen….
Daar ik niet alles, en ik heb zo veel!!! mee kan nemen naar Nederland, maar eens bekenen wat ik wel graag wil houden en wat eventueel “in opslag” hier kan. Ik had ooit een aantal pakketten uit Nederland ontvangen en die dozen bewaard. Die kwamen goed van pas. Dat moet mee, dit kan wel blijven….en zo ging het even door. Uiteindelijk waren de dozen gevuld. Tee, de man van Nooy, wilde mij wel helpen deze naar het postkantoor te brengen. Op de brommer! De dozen tussen mij en hem in. Dat zag ik even niet zitten, hoewel ik weet had de Thai veel meer vervoeren, is dat voor deze farang nog niet zo. Geen probleem zei hij, jij gaat fietsen en ik breng die dozen. Dozen achterop een handje vast een handje aan het stuur en gaan. Ach, ik heb wel meer vervoerd op deze manier……En bij weging op het postkantoor bleek het bij elkaar 24 kg. te zijn. Ik wist inmiddels dat er een groot prijsverschil in verzending per vliegtuig en boot zat, dus besloten om het per boot te versturen. Nu slechts 4300 bath en anders meer dan het dubbele!
Nu duurt het wel 2 maanden. Maar dan heb ik iets om naar uit te kijken.
De spullen, die zeker niet mee gaan, had ik ooit al beloofd aan mensen hier en die krijgen het nu over een dag of 10. Niet te vertellen dat ze er erg blij me zijn. En ik ook! Want ik weet dat het bij mensen terecht komt, die het heel goed kunnen gebruiken. En dat is mooi.
Afgelopen week ook aandacht voor de “persoonlijk verhuizing”.
Ik weet dat ik per jaar een keer naar de dokter ga. En ik voelde de oren al weer wat dicht gaan zitten.
Dus voor we vertrekken even bij hem langs om alles schoon te laten maken. Eerst een paar dagen druppelen en dan is het uitzuigen geen probleem.
Dan weet ik ook dat ik 2 keer per jaar naar de tandarts ga. Was bijna weer aan de beurt. Een paar dagen eerder kan geen kwaad (normaal ga ik een paar dagen later), en is een stukkie goedkoper dan in Nederland. Gelukkig alleen wat tandsteen verwijderen. En als ik dan toch bezig ben,ook maar even naar de kapper. Kijk, zo mag ik weer gezien worden, hoor weer alles en kan het eten laten smaken.
Ik hoop dat het voor jullie ook het geval is.

De Boeddhistische wijsheid:

Waarom je druk maken om het verleden?
Kun je dat soms nog veranderen?

Wim

Bij de foto’s: pauzes en museum