Afscheid ......kennismaking

Afgelopen maandag nam een van de coll. Van de Pamamuangschool afscheid. Zij ging met vervroegd pensioen. 30 September zou haar laatste werkdag zijn, en haar werd een etentje aangeboden. De directeur van de school had mij ook uitgenodigd, en als het om eten gaat……………
Het werd heel gezellig, lekker gegeten, en tot slot werd er ook nog karaoke gezongen. Even voor jullie geruststelling, niet door mij. Daar zijn ze in Thailand gek op. In veel grotere winkelcentra zijn aparte cabines, waar je me een groepje in kunt en dan je helemaal uitleven in het gezang. Op een scherm wordt de tekst getoond, en zo weet je ook nog wat je moet zingen.
Even na tienen, viel spontaan het licht uit……. voor ons een teken om naar huis te gaan!
Die dagen was het aardig warm, zo ook dinsdag. Tot het in de middag verschrikkelijk hard begon te waaien, en even later ook te regenen.
Wat ik nog niet eerder had mee gemaakt: deze keer ook veel water in de ruimte waar ik mijn bureau heb staan. Snel werden een aantal spullen verplaatst, en ik werd “geëvacueerd” naar een andere ruimte.
Nadat de bui over was, kwam Kasem terug op het SEC. Hij zag de rommel, en vroeg mij: ”Wim waarom heb je de ramen niet dicht gedaan?” Ik zei hem dat het zo warm was dat ik dacht: “Laat ik eens even een paar ramen open zetten, en toen ben ik vergeten ze weer te sluiten”. Het gaf ons weer even werk om alles op te ruimen en droog te maken. Des te meer een redden om die ruimte nu eindelijk eens af te werken. Maar wanneer?
In Thailand wordt 2x per maand een loterij gespeeld. De trekking is altijd de eerste van de maand en de 16e.
Ik had wel eens een lot gekocht, maar de meeste mensen, die ik ken kopen die voor elke trekking. Een lot kost 100 baath.
Voor de trekking van 1 oktober had ik op de verjaardagen van broer Ton, de 28e en broer Gerard, de 30e september een lot gekocht. Deze keer speelde ik dus mee met 2 loten. De hoofdprijs is 4 miljoen baath. Maar er zijn ook kleinere prijzen. Zo geven de laatste 2 nummers eenprijs van 2000 baath. Er zijn mensen, die bepaalde eindnummers willen hebben. Ik had zo iets van elk lot is prima. En laat dat nu ook het geval zijn. Met het lot, dat ik zondag had gekocht, won ik zowaar 2000 baath.
Mijn buren verwachten nu dat ik bij de volgende trekking wel de hoofdprijs ga winnen…….
Vrijdagavond na het eten ging ik, zoals vaker, nog even naar de markt langs de rivier. Het was er erg druk, want wat bleek, onder het motto” Born to be Tak 08” stonden daar een 40 tal oude brommers/motoren opgesteld. Even verderop veel spullen uit de jaren 70en 80; o.a allerlei Cola accessoires, oude model autootjes. En weer iets verder speelde een band. Voor dat er in Thai gezongen werd, werden een aantal Engelse nummers gezongen, zelfs James Brown kwam aan bod!
Zaterdagmiddag dacht ik, het wordt weer eens tijd om een stukje op de brommer af te leggen, want daar was de laatste tijd niet veel van gekomen. En anders staat ie maar lui te worden.
Na een kilometer of 30 gereden te hebben, kwam ik bij een brug, naar later bleek over de rivier Ping, die ook door Tak stroomt. Afgestapt om een paar foto ‘s te maken. Op de brug zat een man te vissen. Hij stelde zich voor als Leng. We begonnen een praatje.,over van alles en nog wat. Uiteraard kwamen de bekende vragen ook aan de orde.
Hij vroeg mij of ik wel eens bij de watervallen, hier in de buurt was geweest. Dat was ik nog niet. Hij vroeg of ik het leuk zou vinden om een keer met hem en wat familie daar naar toe te gaan. Hij zou laten weten wanneer hij vrij van werk was, en dan zouden we daar naar toe gaan. Dat leek mij wel wat. We praten nog wat verder, en toen ik aan gaf weer naar huis te gaan, vroeg hij of ik met hem mee wilde, want hij wilde mij laten zien waar hij en zijn gezin wonen. Waarom ook niet, dus de lijnen ingehaald, helaas voor hem had hij niets gevangen, de spullen in de auto, en ik achter hem aan. Het was niet ver, en al in de richting, die ik later ook in zou moeten. Natuurlijk is er dan weer even veel belangstelling, want een farang zullen ze in het dorp niet veel tegenkomen. Daar even iets gegeten en gedronken, toen Leng mij zei, dat hij mij zijn nieuwe huis wilde laten zien,niet veel verder.
Het huis is nog in aanbouw, maar een gigantisch huis met een lap grond er omheen! Ze zouden daar met meerdere familieleden gaan wonen.
Nu eerst afwachten wanneer we naar de waterval gaan!

Tussen de bedrijven door ben ik ook nog op mijn werk geweest, hoor!
Iedereen veel plezier deze week, en tot………..

Wim