Dat kan ook gebeuren...

Afgelopen donderdag had ik een gesprek met de vader van een van de autistische kinderen. Hij is Fin, en toen ik hier pas werkte had hij mij gevraagd hoe het mij beviel. Toen kon ik daar moeilijk een antwoord op geven. Hij kwam de lunch voor zijn zoon brengen en stelde mij diezelfde vraag. Gelukkig in het Engels. Hij vertelde dat hij al ongeveer 20 jaar in Thailand komt. De laatste 5 jaar woont hij hier ook.
We hadden het over verschillende zaken en ook over het fietsen. Hij zei dat hier vlak in de buurt een meer is, waar hij regelmatig zijn rondjes rijdt. Ik was er nog nooit geweest en hij legde mij uit hoe er te komen.
Zaterdag er op uit. En inderdaad de route die hij verteld had bracht mij bij het meer. En een mooie plek ook. Rustig een rondje gemaakt, totdat ik merkte dat de voorband wat zachter werd en tenslotte zo plat als een baht was.Dan maar wandelend verder. Ik wist niet precies waar ik was, maar dacht,het is nooit ver. In de verte zag ik een gebouw, dat ik herkende. Dan maar die richting op, en wat bleek, dat was een nog kortere route naar huis. Zo zie je maar weer ieder nadeel heb ze voordeel.
Op naar de fietsenwinkel, want plakspullen heb ik niet. Ze konden de band wel repareren. Kosten 1000 baht, zei de eigenaar van de winkel. Hij sprak 1000 in het Engels. Daar schrok ik behoorlijk van. Toen hij merkte dat hij zich vergist had, gaf hij aan dat het 100 baht moest zijn. Dat is een betere prijs, maar ik dacht nog even best wel aan de prijs om een band te plakken. Wat bleek; er werd een nieuwe binnenband ingelegd!Geen gepruts dus! En klaar terwijl ik wachtte.
Het rondje meer maak ik later nog wel eens af.
Zo af en toe moeten er ook boodschappen gedaan worden. Er zijn een paar winkels waar ik dat doe. Zo was ik in de winkel waar ik met de eigenaar al een aantal keren een leuk gesprek heb gehad. Gisteren vertelde ik hem dat ik volgend weekend naar Pattaya ga om de marathon te lopen. We spraken nog wat verder over sporten en ik betaalde en ging weg. Ik was net de winkel uit, toen hij mij achterna kwam met een soort bidon.
Die gaf hij mij voor de reis naar Pattaya. En nog een mooie ook. Nee geen roze maar oranje!
Schreef ik enige weken geleden nog dat ik alles van de computer kwijt was.....De muziek heb ik terug gevonden, via wat geklooi en aanklikken, kwam ik er achter dat dat er nog opstond. Dus proberen het af te spelen. En .... via de "SONIC STAGE" mijn MP3 programma, is alles te horen. Dat is dus een meevaller. De foto's en video's heb ik nog niet gevonden. Ik zal nog eens in een oude doos zoeken.
Volgend weekend een lang weekend weg. Wanneer het verhaal geschreven gaat worden, dat weet ik nog niet.
Elke dag even kijken!!
Iedereen een week met veel vrije dagen....

Wim