Interview

Ik wist dat zij mij zou bezoeken. Ik wist oko dat het voor de 17e juli zou zijn. Zij zou het op tijd laten weten, want zij had een heel reisschema. Dinsdag bekijk ik mijn mail en zie dat zij aangeeft donderdagavond te willen komen en vrijdag de interviews wil afnemen. Of dat uitkomt? Ik schrijf terug dat ik het zal zien te regelen, en dat zij er van hoort.
Ik heb het over Nicole v.d Zurk. Zij heeft ongeveer 2 jaar in de Phillipijnen gewerkt voor de VSO, in een vredesproject.Zij had in die tijd ook een boekje geschreven over een aantal vrijwilligers. Nu kreeg zij de vraag of zij zowel over 12 Phillipijnse als Nederlandse vrijwilligers een boek wilde schrijven. Daarvoor werd in overleg met VSO Nederland 12 vrijwillgers gevraagd me te willen werken aan dit project. Het gaat om mensen die in Aziatische landen werken.
Zo kreeg ik die vraag ook enige weken geleden. Ik heb toen in het kort uitgelegd waar ik mee bezig was, en gezegd dat zij van harte welkom was.
Donderdagavond hadden wij een soort voorgesprek. En dat gaat natuurljk veel verder dan alleen over het werk. Want voor mij was het eindelijk weer een gelegenheid om in het Nederlands te praten. En omdat zij haar placement had afgerond ook een mooie gelegheid om haar ervaringen te horen, en ideeen uit te wisselen.
En wat blijkt, zij is geboren in Hoofddorp, maar woont daar niet meer.
We hadden afgesproken dat ik haar de volgende morgen bij het hotel zou ophalen.
Zij zou dan gesprekken hebben met mijn 2 collega's, die in de autisten klas werken en met Kaseem. Natuurlijk waren we de directrice niet vergeten, maar zij had al aangegeven dat ik die dag voor Nicole zou zorgen.
Na een bezoek aan het SEC gingen we naar de school. Gelukkig had Kaseem zich vrij kunnen maken, zodat hij voor de vertaling kon zorgen.
Nicole maakte ook veel foto's want de verhalen worden voorzien van " actiefoto's".
Na de lunch, hadden ze en gsprek met Kaseem, en werden er weer foto's gemaakt.
Tussen de bedrijven door hadden wij onze gesprekken en kon ik mijn ervaringen vertellen.
Toen ik haar weer bij het hotel afzette, vroeg ik of ze het leuk vond die avond bij mij "thuis" te eten. Kreeg ze meteen een indruk waar ik woonde en met wie ik verder omging. Dat vond ze gezellig. Ik zou haar een uur later op komen halen.
Toen ik het hotel binnenstapte werd er gezegd:" goeden avond" Ik was verbassd, want ik kom regelmatig in het hotel maar dat was mij nog niet overkomen. Een van de medewerksters van het hotel, zij werkte er nu 3 dagen, hat naar later bleek zichzelf Nederlands geleerd. Met een boekje en via cassettes. Ze sprak het goed, en kon ons, inmiddels was Nicole er ook bij gekomen, als wij rustig spraken, ook volgen. Dat was wel heel bijzonder.
Toen wij haar zaterdagavond weer troffen, heb ik haar gezegd, dat ik zal proberen wat Nederlandse boekjes over te laten komen, zodat zij ook wat kan gaan lezen. Dat wilde zij graag, dus...... als er iemand is, die eenvoudige (school)leesboekjes heeft( van het Reve is iets te hoog gegrepen!) en er niets meer mee doet, er is iemand, die ze graag wil hebben.
Zaterdag ben ik samen met Nicole naar Sukhothai, Het Historische park, geweest. Dat wilde zij graag bezoeken. En samen is dat nog gezelliger. Dat werd een leuke dag, weer mooie foto's, en gefietst.
We sloten haar bezoek af met een eten op de markt, en nog een aantal laatste vragen. Ik denk dat zij voldoende stof heeft om er een aardig verhaal van te maken.
Vandaag is zij door gereisd naar Mae Sariang, waar zij het volgende interview zal hebben.
Na Thailand nog veel ander landen: Cambodja, Vietnam, India, Laos....dus zij is nog wel even aan het reizen. Wanneer het boek uit komt zal ik jullie dat laten weten. Want Wim praat in het boek niet over hardlopen maar over zijn werk. We hebben het overigens wel over hardlopen gehad, hoor. Want Ncole wil ooit nog eens een marathon lopen!!

Dus heb je leesboekjes stuur ze dan op naar:
Wim Epskamp
95/16 Mahadthaibumrung
T. Nong Luang
Muang Tak
Tak

Alvast hartelijk bedankt.
Geniet van je vakantie, als je die hebt, en anders van de dagen, die gaan komen.

Wim