80 km. Oost -- 80 km. West

Nee, schrik niet. Hij heeft deze afstanden niet gelopen.In de mini bus en de gewone bus deze afstanden afgelegd.
Hoe zit dat dan. Afgelopen donderdag kwam ik na een ochtend werken in de klas met de autistische kinderen terug op het SEC.
De directrice vertelde mij dat de directrice van het SEC in Sukothai had gevraagd of ik morgen bij haar te gast wilde zijn. Twee weken geleden hebben zij daar 2 klassen voor autistische kindreen geopend, en vrijdag hadden ze nog een feestelijke dag. De directeur van het Historische Park te Sukothai had alle ouders, kinderen en leerkrachten uitgenodigd om een dag in dit park door te brengen. Zij had ook gevraagd of ik dan met de leerkrachten van die 2 klassen een gesprek wilde hebben over hun werk . Nou, dat wil ik altijd wel. Voor mij een mooie gelegenheid om te kijken hoe men ik Sukothai werkt.
Met de bus naar Sukothai, en daar zou ik door iemand van het SEC opgehaald worden. Dat verliep prima. De directrice zelf, ik had haar ooit een keer eerder ontmoet, en een van de leerkrachten, Boy, kwamen na een belletje naar het busstation.
Er was direct een goed, gezellig contact. Beiden spraken niet veel Engels, maar met een voor mij wel bekende combinatie Thai Engels kwamen we er goed uit. En aangezien ik die dag veel met Boy te maken had, waren er leuke, soms wat verwarrende gesprekken. Maar dat maakt het ook apart en gezellig.
Iedereen had zich bij het informatiecentrum verzameld. Daar werd een presentatie gegeven over het park. Met verbazing heb ik zitten kijken naar de kinderen, die zonder problemen naar deze toch wel wat lange presentatie hebben zitten kijken en luisteren.
Na de lunch, ook hier prima verzorgd, was er met een oude bus een rondleiding door het park. Bij sommige bezienswaardigheden werd gestopt, en door de gids een uitleg gegeven.
Tijdens de snackpauze werd er o.l.v. de leerkrachten met de kinderen een spel gespeeld.
Iedereen genoot zichtbaar, en voor mij was het mooi te zien, hoe snel ik ook door de groep werd opgenomen. In het begin moesten een paar kinderen wel even wennen aan de farang, maar dat was eigenlijk snel over. Ook met de andere leerkrachten was er een leuk contact.
Toen iedereen naar huis ging, reed ik samen met de directrice , Boy en 2 leerkrachten naar hun nieuwe lokaal. De lokalen zijn gevestigd ineen gewone basisschool. Deze school heeft echter wel 700 kinderen. Zij vertelden mij dat de eerste indruk heel goed was en dat de kindreen zich hier ook prettig voelen. De plaats waar de school staat zal daar misschien ook wel aan mee werken; vlak bij het historische park. Werkelijk een schitterende plek.
Na een aantal ideeën te hebben uitgewisseld, en aangegeven te hebben dat ik graag nog eens terugkom, nog een bezoek gebracht aan het SEC. Daar wordt hard gewerkt aan een nieuw gebouw. Dat is ook wel hard nodig want alles moet nu in een kleine ruimte gebeuren, wat in mijn ogen niet ideaal is.
En aangezien de directrice niet ver van Tak af woont, bood zij mij aan naar huis te brengen. Dus een heel comfortabele terug reis, na een bijzondere dag.

Zaterdagmorgen ging in ruim 80 km. de andere kant op. Naar Mae Sot.
Daar werken en wonen een aantal vrijwilligers van de VSO, en een van hen had mij uitgenodigd om eens langs te komen om met elkaar wat van gedachten te wisselen, en er verder een gezellig weekend van te maken. Ik was daar blij mee, want veelal probeer ik alles zelf op te lossen. Nu eens horen waar de anderen tegenaan lopen, hoe zaken aangepakt worden en opgelost. Ook was er een Thaise collega van een van hen aanwezig om de zaken van “de Thaise kant”te belichten.
We hebben veel informatie uitgewisseld, elkaar ook kunnen steunen, advies kunnen geven. Ook de belichting door de Thaise collega was verhelderend.
En..wat ook belangrijk was …..een gezellig weekend, heerlijk gegeten, en voor mij de gelegenheid eens wat langer met een aantal mensen te spreken.
Voor mij zeker voor herhaling vatbaar.
Vandaag met de minibus terug, geen collega, die naar Tak ging, en om terug te lopen zag ik nu niet zo zitten……..

Zo zat de verrassing van deze week in de staart.

Ik wens jullie een gezellige week.

Wim