een dagje school.....

Zoals de laatste weken het geval is, was ik ook deze week weer op de Pamamuangschool. Dat is de school waar wij een klas hebben.
De samenwerking met de leerkrachten is goed ( een van onze kinderen volgt in de ochtend lessen in een van de klassen )en ook de kinderen accepteren dat er en groep kinderen is, die zich wat anders kan gedragen.
Nadat wij afgelopen dinsdag onze pauze hadden gehad en weer naar binnen wilden gaan, bleek dat er ongeveeer 50 kinderen een soort uitstapje ging maken naar een "Natuurpad" vlak bij de school. Er werd gevraagd of wij zin hadden om mee te gaan. Dat zagen wij wel zitten met 4 van onze kinderen. Voor de andere 3 zou deze plotselinge verandering een te grote belasting zijn. Zij bleven achter met een van de leerkrachten.
De kinderen vomden een groot lang lint en liepen rustig langs de weg naar dat park. De leerkrachten hoefden alleen even op te letten bij het oversteken van een weg, maar verder hadden zij er geen omkijken naar. Iedereen bleef netjes in de rij, zonder elkaar te willen inhalen of druk te doen!
Met "die van ons" hadden we in zo verre meer moeite, dat we in ieder geval goed moesten opletten dat zij aan de kant bleven, want anders zouden zij zonder om te kijken de weg op lopen.
Op de plek aangekomen stelden de kinderen zich in rijen op, zodat de leerkracht uitleg kom geven en zij konden starten.
Eerst werd er nog even een "soort gebed"richting een Boedda beeld gedaan.
Ook tijdens de wandeling bleef iedereen netjes achter elkaar lopen en als er even ergens gewacht moest worden, was dat geen probleem.
Op een gegeven moment was er een tekenopdracht. Voor de kinderen geen probleem, want ze gaan ergens zitten, en het is mooi om te zien hoe gemakkelijk dat gaat. Zo blijven ze enige tijd zitten, in een soort kleermakerszit, en hebben dus ook niet veel ruimte nodig. Mij lukt dat nog steeds niet. Eigenlijk iedereen, jong en oud, kan in principe overal zitten en dat lang volhouden.
Dan ben ik maar een houten Klaas, want na korte tijd moet ik wel verzitten en het liefst op een stoel!!
Na alle opdrachten te hebben uitgevoerd, onze kinderen deden ook mee, weer op dezelfde manier terug naar school.
Het was mooi om te zien hoe gemoedeljk en ook gediciplineerd het allemaal ging.
Vorige week liet ik een foto zien van de ochtend activitieiten.
Daar zie je hetzelfde terug. Onze kinderen staan dan achteraan en doen hun best, maar soms lukt het gewoon niet, en dan doen ze maar wat. En dat vind ik nou weer prachtig om te zien. Soms moet ik daar ook harteljk om lachen.
Nu ik het toch over de school heb.... In Nederland was ik wel gewend dat er eens iemand aan de deur kwam; een vertegenwoordiger, de postbode, een inspecteur......
Hier kom je heel andere mensen tegen. En dat begint al vrij vroeg; het zijn mensen die allerlei zoetigheid verkopen
(in Thai ganom). Iedereen is daar wel gek op. En zo kan het gebeuren dat er met de regelmaat van de klok en ander aan de deur komt om te zien of een van de leerkrachten iets van hen wil kopen. Aangezien de deuren altijd open staan, lopen ze soms ook direct naar binnen terwijl er les gegeven wordt.De eerst keer had ik zo iets wat is dit nu, maar ook hier raak je aan gewend!!
Daarentegen heb ik de postbode, de inspecteur of en vertegenwoordiger nog niet gezien.
De foto's zijn deze keer denk ik iets kleiner.Zij zijn door een collega gemaakt tijdens ons uitstapje. Ik had mijn camera niet bij me en zij heeft foto's gemaakt met een telefoon.
Toen ik thuis kwam heb ik geprobeerd om te bellen met mijn camera, maar......
Ik hoop dat jullie meer technisch inzicht hebben........

Een week met veel inzicht toegewenst..

Wim