een weekje in Tak.............

Afgelopen maandag fietste ik naar mijn werk,toen ik ingehaald werd door een grote groep fietsers. Ja. mijn tempo lag niet zo hoog. Een van hen,sprak mij aan in het Engels. Hij vroeg wat ik hier in Tak deed. Ik vroeg hem waar zij zo vroeg in de morgen naar toe gingen. Hij vertelde mij dat zij in 3 dagen naar Umphaeng fietsen. Ik weet waar dat ligt want enige weken geleden ben ik daar met een aantal coll. geweest om kinderen thuis en op scholen te bezoeken. Ik zei hem dat het een prachtige tocht is, wel zwaar, maar prachtige uitzichten. Hij zei, waarom ga je niet mee, want zo te zien moet jij het wel kunnen. Dat is natuurlijk leuk, maar ik moest naar mijn werk. Maar wie weet een andere keer.
Een leuke start van de week .
De fiets, die ik to nu toe had, zoals julie weten kreeg ik die te leen, heb ik weer ingeleverd. De eigenaar had hem toch zelf nodig, geen probleem natuurlijk. Je weet dat als je iets leent je het weer eens terug moet geven. Drie maanden er erg veel plezier van gehad!
Maar inmiddels wel gewend aan het fietsen hier, dus zaterdag een nieuwe fiets gekocht.Voor een deel gesponsord door de VSO, en het andere deel door mij zelf.
Nu zijn er hier fietsen in vele prijsklassen.En aangezien ik de fiets toch veel gebruik heb ik een goede gekocht. Ongeveer dezelfde als ik had. Ja, je raakt toch verwend!
Op deze zal ik het ongetwijfeld 2 jaar volhouden.
Dinsdag werd er in Tak een sportdag georganiseerd voor alle basisscholen.
Dus ook voor ons. Keurig in het geel gekleed, gingen we naar een groot sportcomplex. Ik wist niet dat ze dat hier hadden. In de auto, of achter in de laadbak van de pick up naar het sportveld.
Veel scholen waren al aanwezig en stonden opgesteld om netjes in gelid plaats te nemen op het hoofdveld. Ook dat gaat niet zo maar. Ik wil nog niet spreken van een ceremonie, maar wel maakt iedere school een rondgang langs de hoofdtribune met alle belangrijke mensen. En een aantal van hen moet dan natuurlijk ook iets zeggen. En dat terwijl de kinderen in de zon staan te wachten. Het deed mij een beetje denken aan het voorstellen van de ploegen tijdens het WK 100 km. in Taiwan. De deelnemers in de brandende zon en de minder belangrijke mensen, die zichzelf wel belangrijk vinden, heerljk in de schaduw en alle tijd nemend voordat het geheel begint.
Nadat we dit gehad hadden gingen we even iets eten, en vroeg ik aan mijn coll. waar we naar toe moesten om te beginnen. Hij vertelde mij,dat het vandaag een soort finaledag was en dat wij gingen aanmoedigen.
Het werd een leuke ochtend verder, maar ik vond het wel jammer dat er voor onze kinderen niet een klein onderdeel bedacht was, waar ze aan me konden doen.
De plaatselijk tv had er ook nog een reportage van gemaakt, en woensdag hoorde ik van Nooy, dat wij wel op tv waren geweest, dat is mooi , nu de sport nog!
Woensdag met Kaseem op ziekenhuis bezoek geweest. Nee,niet dat een van ons ter conrole daar naar toe moest, maar om kinderen te bezoeken, die dan ongeveer 45 min. les krijgen. Dat is heel leuk om te doen en ook gezellig. Een van de foto's laat dat ook zien!
Ik vertelde al dat ik ook op een school werk. Daar is een klas, van het centrum, met 7 autistiche jongens. Zij worden begeleid door 2 leerkrachten. Naast het feit dat zij autistisch zijn, praten de meesten ook niet. Dat maakt het comuniceren een stuk lastiger. Na een aantal dgen geobserveerd te hebben, zijn we donderdag, met Kaseem als vertaler, rond de tafel gaan ziten. Het werd een leuk en goed gesprek. We hebben een aantal afspraken gemaakt en gaan proberen elke woensdag de zaken verder te bespreken.
Je kunt dus zeggen; het eerste project is gestart.
En zo werd het vanzelf weer zondag.
Iedereen een gezellige dag en goede week gewenst.

Wim