Baan Paa Deng

Voordat we vertrokken naar Baan Paa Deng voor onze village stay, hadden we woendagmiddag onze laatste briefing in Bangkok bij de VSO. Alle info, die zij aan ons kwijt willen, hebben bij nu ontvangen en daar zullen we het in eerste instantie mee moeten doen. Gelukkig kunnen we in zeer veel gevallen op hen terugvallen, als we er zelf niet uitkomen. En ons aanspreekpunt Fhon, voor onderwijs, zal ook daar waar nodig ons van advies dienen. Dat zit dus wel goed.
Donderdag vertrokken we nar Baan Paa Deng een dorp in de Pitcheburi provincie, ongeveer 160 km. ten zuiden van Bangkok. We werden begeleid door 2 mensen van TVS (Thai Volentary Service).
In een ander dorp (Baan Pii Noong) hadden we onze lunch en konden we zien welke vorbereidingen er getroffen werden voor een ceremonie, die vrijdag zou plaats vinden. Wij zouden die ook gaan bezoeken.
Om ongeveer 15.00 uur kwamen we in het dorp aan.De bevolking is Karen. Zij behoren tot een minderheidsgroep in Thailand, maar hebben in de loop van de jaren wel een eigen structuur opgebouwd. We werden daar hartelijk ontvangen door de "dorpsoudste", en na een kennismaking leidde hij ons rond door het dorp. Zo kregen we een indruk hoe het dorp georganiseerd was en waar we het een en ander konden vinden. Sinds augustus dit jaar was er een stenen gebouw geplaatst met daarin o.a. douches en wc's. Voor hen al een hele verbetering, voor ons altijd nog een beetje behelpen. Als douchewater wordt er regenwater gebruikt en de wc's zijn volgend het oude Franse systeem.
Maar alles went na een paar dagen. Eigenlijk hadden we dit al niet verwacht, dus het viel zeker mee.
Onze slaapplaats was het schoollokaal. Dat kon omdat er nog geen lessen waren, die beginnen weer op 1 november.
Na de rondleiding konden we de netten tegen de muggen ophangen en onze spullen uitpakken. En eigenlijk was het best gezellig zo.
Aangezien veel ouders al vroeg vertrekken voor het werk, worden de kinderen door een paar volwassenen opgevangen. Veel mensen werken in de Dole fabrieken. Dat betekent lange dagen voor weinig geld. Zo komt er wel geld binnen en dat blijft hoe dan ook belangrijk.
De kinderen waren erg enthousiast om ons te zien, want zo vaak komen er geen buitenlanders in het dorp.
Velen vragen dan aandacht terwijl anderen op een afstand eerst de kat it de boom kijken.
Wat ook opvalt is dat de oudere kinderen de jongere helpen, ook mee helpen met allerlei karweitjes zoals het eten voorbereiden en het schoonhouden van de plaats. Na het eten wast iedereen zijn/haar bord, bestek af!
Vrijdag zijn we naar een ander dorp geweest en om daar te komen moesten we door 3 beekjes heen. Gelukkig viel de stroming mee, maar als het een lange tijd achter elkaar regent is het een stuk moeilijker om daar door hen te komen.
Onderweg vertelde de dorpsoudste veel over geneeskrachtige planten en planten, die voor het eten gebruikt worden.
Dan hoor je, dat de natuur ons eigenlijk veel te bieden heeft.
Die avond zijn we naar het eerst dorp gegaan om de ceremonie mee te maken. Dat was heel gezellig en mooi om te zien. Ook het dansfeest na afloop was gezellig.
Maar aangezien we toch weer anderhalf uur per auto terug moesten konden we niet al te lang blijven.

Zaterdag kwamen er 11 Thaise volunteers naar het dorp om samen met ons allerlei activiteiten te organiseren voor de kinderen.En zij zouden ook een aantal maaltijden verzorgen. En die smaakten heerlijk.
In de middag waren er knutsel en muziek activiteiten en werden er van oude schriften weer "nieuwe" gemaakt.
s'Avonds werden we getrakteerd op een optreden door de kinderen. Zij hadden traditionele dans en gezang in gestudeerd. Prachtig om dat te zien en te horen. Ook de daarbij horende kleding is mooi om te zien.
Na hen waren wij ook nog aan de beurt. En gelukkig hielpen de Europeanen elkaar. Zo brachten wij 'Old Mc Donald" en "Hoofd, schouders" (in het Engels) ten gehoren. Degene, die mijn zang kwaliteiten kennen, zal weten hoe het geklonken heeft. De gezelligheid was er niet minder om!
Voor de zondag hadden we een spelletjesprogramma in elkaar gezet. Dat werd een groot succes, en de kinderen genoten zichtbaar. Ook hadden we voor iederen wel een klein prijsje, dus dat feest werd er alleen maar groter op.
De vrijwilligers gingen in de loop van de middag wer terug naar Bangkok.
Na een korte rust vragen de kinderen dan al snel weer aandacht, want zij hebben energie voor tien. En zo werden wij ook bezig gehouden.
Na de avondmaaltijd was er een jongen gevallen en had zijn arm gebroken. Hij moest dus naar het ziekenhuis. Van een vrouw, die moest bevallen, dacht men dat het ook beter voor haar zou zijn om naar het ziekenhuis te gaan. Zo kwamen zij samen in het ziekenhuis aan. Op onze terugweg zijn we nog even bij hen langs geweest om te zien hoe het met hen ging en om een aantal spullen af tegeven.
Gelukkig maken moeder en naar bleek zoon en de jongen het goed. Wel moeten zij nog een aantal dagen ter observatie blijven.
Aangezien wij maandag rond 11.00 uur zouden vertrekken, hadden wij het plan om nog wat groepsspellen te doen. Maar........als het regent, regent het ook goed. In de nacht van zondag op maandag begon het dus te regenen en dat hield nog even in de ochtend aan. Dan verandert het dorp in een plaats met veel plassen en modder. Geen plek voor spelletjes.
De terugreis verliep verder voorspoedig, en zo kwamen we voor de laatste keer terug in Bangkok.
Deze dagen in het dorp was een prachtige ervaring waar ieder individueel maar waar wij ook als groep ontzettend van genoten hebben.
Vrijdag heb ik nog een workshop met mijn werkgever, en dan kan ik zaterdag met hen terugrijden naar Tak. En dat is heel prettig......geen bus en een kortere reis.In Tak zal er de eerste dagen genoeg te doen zijn met betrekking tot mijn huis. Ook wil ik dan een internet aansluiting gaan regelen, maar wanneer die er precies zal zijn is nog de vraag.Dat houdt ook in dat ik niet weet wanneer ik mijn volgende stukje zal schrijven.
Dat merken jullie van zelf.
Maandag wordt mijn eerste werkdag, de incountry training is dan achter de rug en zal ik mij voor 2 jaar in Tak vestigen. Daar komen dan ook de berichten vandaan.
Dus........tot Tak.

WIM