Verjaar -- dag van het kind -- dag

Geinspireerd door het gesprek ,dat ik met broer Ton had op vrijdag, dacht ik dat wil ik ook.
Hij belde me op om mij te feliciteren en dan volgt er altijd wel een gesprek. Zo ook deze keer. En een vast onderdeel van de gesprekken is: of er nog gelopen is en hoe dat dan nu gaat.
Deze keer vertelde hij mij dat hij die middag een duurloop had gemaakt in de sneeuw, naar het Amsterdamse bos. Door het weinig verkeer was de sneeuw goed begaanbaar en in het bos waren nog plekken waar niemand geweest was. En hij vertelde hoe hij er van genoten had, niet om mij jaloers te maken, maar om een sfeerbeeld te schetsen aan te geven hoe mooi dat is!
Nadat we uitgesproeken waren zag ik mij in gedachten al het spoor van Ton volgen en door de sneeuw mijn weg vervolgen. Ik kon bijna het “knisperen” van de sneeuw horen……oooohhh wat mooi.
Dat ga ik morgen (zaterdag) ook doen. Ik had een lange loop gepland en zag het al helemaal voor me. Schitterend!!!!
Vroeg op, wat gegeten, lange broek aan, trainingjack, muts op, handschoenen aan, water in de bidon en gaan. Had ik echt alles……ja. De tocht kon beginnen.
Toen ik buiten kwam merkte ik dat ik toch iets miste……..de sneeuw. Ik vond het al zo warm met al die kleding aan, maar in gedachte was het zoooooooo mooi.
Snel naar binnen alles uitgedaan, korte broek, singlet aan, water mee en weer op pad. De sneeuw moest ik er maar bijdenken en dat viel eerlijk gezegd niet mee.
Maar wel heerlijk gelopen…..
Ja, ook dit jaar weer op 8 januari jarig. Iedereen, die een mail of kaart gestuurd heeft om mij met dit heugelijke feit te feliciteren, heel hartelijk bedankt.
In Thailand wordt op elke 2e zaterdag van januari “de dag van het kind” gevierd.
Op de scholen wordt dat dan de vrijdag ervoor gedaan. En wat een toeval dat het ook heel toevallig mijn verjaardag was. Tjee, dat ik nog eens jarig zou zijn op de dag van het kind!
Ik had de kinderen op school wel eens verteld wanneer ik jarig was, maar dacht, dat vergeten ze weer net zo gemakkelijk.
Wel had ik de Nederlandse traditie van uitdelen meegenomen, en voorzien van de nodige “ganom”, toog ik naar school. Dat kreeg ik allemaal zonder problemen naar binnen, totdat een van de kinderen uit groep 6 naar mij toe kwam en mij al snel duidelijk maakte dat het vandaag mijn verjaardag was! Zo, dus toch niet vergeten…….Maakt ook niet zoveel uit, ze zouden er toch achterkomen als ik uit zou delen. En al snel kwamen er meer om me te feliciteren en toe te zingen.
En of diezelfde kinderen het ook tegen de collega’s hadden gezegd, dat weet ik niet, maar in de middag kreeg ik wel een mooi cadeau en bloemen!
Die dag begin ik altijd met groep 6. Zij zaten nog niet of begonnen met elkaar te zingen, en mij te feliciteren. Dat is toch wel heel leuk.
Zo verliep de ochtend met wat les geven, uitdelen, en effe lekker niks doen.
Alle kinderen en leerkrachten hadden een presentje moeten maken. Je moet dat zien als een mooi versierde doos met daarin wat lekkers of een cadeautje. Als je dat inleverde werd er een nummer opgezet. In de middag, na de nodige spelletjes en gezang, werden alle pakjes verdeeld. In een grote plant waren nummers gehangen en elk kind mocht daar een nummer uithalen. Je kreeg dan het presentje, dat correspondeerde met je nummer.
Dit alles verliep in een gezellige maar ook drukke sfeer. Iedereen wilde graag weten wat hij of zij zou krijgen. Wel was opvallend, dat niemand het al opende voor iedereen iets had.
Naast dit presentje ging iedereen met een grote zak gevuld met fruit en snoepgoed naar huis.
Een aantal kinderen vertelden mij dat zaterdag bij de Obatoh ( stadsdeelraad) ook de dag van het kind gevierd zou worden en of ik ook kwam.
Dat heb ik gedaan. Er waren uiteraard veel kinderen van de school aanwezig met hun ouders en/of grootouders. Ook hier was voor een gezellig programma gezorgd. Veel spelletjes, met net zoveel of nog meer prijsjes, dans en muziek. Het ging om: stoelendans, ballon blazen (tot ie knapt), ballonnetje trap, waterballon gooien en vangen, stof happen ( met je mond een munt uit poeder halen. En dat was geen poedersuiker, dus dat eerst wegblazen om de munt te kunnen zien)en geblinddoekt een ander opmaken. Voor mij was het leuk om veel ouders even te ontmoeten en de kinderen van “een andere kant” te leren kennen. Zo waren er een aantal jongens en meisjes, die genoten van het karaoke zingen, en dat ook goed deden, terwijl anderen genoten van het dansen. En….. iedereen genoot van de vele spelletjes. Overbodig te vertellen dat ook nu alle kinderen met veel cadeautjes en etenswaar huiswaarts gingen. Overigens was er volop te eten en te drinken, en dat is dan allemaal gratis. En als goed Nederlander, voel ik me daar dan wel thuis.
Ook was er een grote loterij. Er werden verschillende mensen gevraagd lootjes te trekken. En, misschien vanwege mijn vele bezoeken aan de Obatoh in november vorig jaar, ook ik werd gevraagd drie loten uit de doos te toveren. Een hele eer waar ik uiteraard graag aan voldeed.
De verjaardag ook nog bij huis gevierd. We begonnen de maaltijd met z’n drieën, maar er kwamen in de loop van de tijd steeds meer mensen bij. Tenslotte kwam er ook nog iemand met een grote verjaardagstaart. Die is voor een groot deel opgegaan onder de aanwezigen. De rest is zaterdag verorberd.
Ik begon met het weer en ga er ook mee afsluiten.
Afgelopen dinsdag schreef ik een mail aan een van mijn vrienden, dat ik al de weken dat ik weer in Tak ben nog geen druppel regen had gezien.
En dat is de Boeddha verzoeken…….woensdag rond half 6 begon het te regenen, zelfs even heel hard, donderdag ook regen, met een fikse bui in de avond, vrijdag een miezerig regentje, niet zo lang en zaterdag…………….. droog.
Het voordeel is dat de ergste warmte (of heet het kou??) even uit de lucht is. Maar voor hoelang…..?

De Boeddhistische wijsheid van deze week:

Vrijheid van gedachten
betekent dat je met een heldere geest
onbevoordeeld alles kunt waarnemen.


Wim

Bij de foto’s: de dag van het kind.