Leerling en leerkracht....

Eigenlijk zat het “venijn” van deze week al aan het begin. Ik had mijn vorige verhaal verstuurd en zou na enige weken ook weer op zondag les gaan geven. Dat doe ik onmiddels al enige maanden op zondag. Samen met Ronald en Irene en sinds kort ook met Jenell, geven wij les aan Burmese jonge mensen, die graag het onderwijs in willen. Een aantal zijn daar mee begonnen en een aantal andere zitten nog op school. Meestal geven we les in het LC van MMR. Maar voor deze zondag hadden we een ander locatie uitgezocht. Eigenlijk is het ook bezit van MMR, en sommige mensen gaan daar wel eens naar toe om van de rust te genieten. Ik kwam daar voor de eerste keer en inderdaad het is een prachtige locatie. Het is heel prettig in zo’n omgeving les te geven en les te krijgen. We hebben dan ook al afgesproken, dat we er vaker naar toe zullen gaan. Tijdens de lunch vroeg Ronald of ik met hen mee wilde naar de bruiloft van een van de MMR leerkrachten met een leerkracht van een van de LC’s. Het was een Buddhistisch-Christelijke bruiloft. Zaterdag was het Buddhistisch deel geweest en zondag zou er een viering in de kerk zijn en aansluitend een diner.Daar ik geen ander plannen had, natuurlijk op het aanbod ingegaan. Zo kan dat dus gaan hier: je hoeft helemaal niet door het bruidspaar uitgenodigd te zijn. ( ik ken beiden echter wel) Hoe meer zielen hoe meer vreugde.
Zo werd dat dus een heel gezellige dag met ontmoetingen van nieuwe mensen.
Toen ik thuis kwam werd er gebeld dat er maandag een vergadering zou zijn met 5 LC’s, die om 13.30 uur zou beginnen. Dat is lastig, daar ik al afspraken heb en voor de LC is het ook niet mogelijk eerder te sluiten, daar de ouders er niets van weten. We komen dus wel later. Tijdens die vergadering kwamen er ineens 5 soldaten het gebouw binnen. Er werden veel foto’s gemaakt, ze wilden info hebben wat we hier deden en overhandigden enige formulieren, die elk LC voor volgende week moest invullen. In de loop van de volgende week zouden ze die op elk LC op komen halen.
Daarna vertrokken ze weer…..
Wij konden de vergadering voortzetten. Dat nam veel tjid in beslag, daar de samenwerking tussen de 5 LC’s nog niet echt optimaal is.
Sinds begin november is Jenell, ook een VSO vrijwilligster werkzaam in Kraburi op de Thapli school. Dat is eenThai school met rond de 160 kinderen. Zij werkt voornamelijk met de leerkachten van de kleuters. Daar de aanloop niet echt soepel is verlopen, en ik graag ook een bezoek aan die school wilde brengen, hadden we afgespoken dat ik dinsdag en woensdag een bezoek zou brengen. We hadden zo tijd om te praten en ervaringen uit te wisselen. Ik heb de groepen 1 tot en met 6 bezocht en dat levert altijd weer leuke ervaringen op: zo kwam ik in groep 2, die een handenarbeidles had. De leerkracht nodigde mij uit om mee te doen, wat ik maar al te graag deed. De 2e dag hetzelfde maar toen in een sportles. Tja, en sport….daar heb ik nog wel iets mee…….
Een paar leuke dingen gezien, ook zaken die mij heel bekend van Thaise scholen voor komen en leuke contacten met veel leerlingen. Een ding viel tegen: geen koffie! En dat is toch iets wat ik bij welk bezoek ook al heel snel aangeboden krijg. Men weet wel hoe men mij in een goede stemming moeten krijgen……….
De gesprekken met Jenell leverden veel nieuwe inzichten op en nu ik ook de locatie heb gezien en leerkrachten ontmoet, wordt het plaatje duidelijk.
Vrijdag bezocht ik een van de LC’s: Victoria LC.
Twee leerkrachten waren naar een training, dus onvoldoende leerkrachten voor de kinderen. Dat werd nog wel “opgelost”, maar toen tijdens de lunch 2 andere leerkrachten om diverse redenen ook vertrokken, tja, toen werd het wel nijpend. Het hoofd vroeg mij toen of ik groep 4 les kon geven. En om eerlijk te zijn, dat had ik bij mijn vorige bezoek, om dezelfde reden,ook al gedaan. Dat was toen prima gegaan en heel gezellig. Dus waarom ook niet. Deze keer ander activiteiten en hetzelfde enthousiasme van de kinderen. De beloning was er ook naar: van diverse kinderen kreeg ik een snoepje of plaatje. En allen wilde een handtekening in hun schrift. Wat wil je nog meer!!!
Bij een volgend bezoek…….wat lessen voorbereiden………..je weet maar nooit….

Wees taai als een grasspriet: geworteld, buigzaam en in harmonie met wat hem omringt. (Natalie Goldberg)

Chook dii
Wim